Bieszczady są nietypowe w porównaniu do innych polskich gór, zwłaszcza Karpatów, z jednego podstawowego powodu. Takiego mianowicie, że są to już Karpaty wschodnie, jedyne takie w naszym kraju. Wszystkie pozostałe pasma w Polsce należą do Karpat zachodnich. Z czym wiąże się ten podział poza tym, że różni się nazwą? Przede wszystkim góry te od zachodnich są inne się pod względem krajobrazowym i przyrodniczym. W Bieszczadach wyróżniamy tylko dwa piętra roślinności: regiel dolny oraz piętro połonin. Mimo że to Bieszczady lesiste, a nie połonińskie, każdy chyba słyszał o Połoninie Caryńskiej albo Wetlińskiej, które w Bieszczadach są najbardziej popularnym celem wycieczek (te drugie Bieszczady, połonińskie, w całości położone są na terenie Ukrainy; na Ukrainie spotkamy całe ogromne pasma połonin, ciągnących się nieprzerwanie po dwadzieścia kilometrów i więcej; będą to na przykład Połonina Borżawa, Połonina Równa czy Połonina Krasna).
Jeśli chodzi o typową dla wschodnich Karpat przyrodę, w Bieszczadach spotykamy aż około trzydziestu gatunków roślin tego typu. Nie trzeba dodawać, że na innych polskich terenach nie jesteśmy w stanie ich nigdzie znaleźć, dlatego są aż tak wartościowe. Dlatego też w Bieszczadach poza parkiem narodowym oraz dwoma krajobrazowymi, założonych zostało aż dwadzieścia rezerwatów przyrody – ochrona tamtejszej flory (ale nie tylko, także i fauny, jak choćby węża eskupala) jest tak istotna, bo ma charakter unikalny. Wśród endemitów wschodniokarpackich szczególnie warte wyróżnienia są: pszeniec biały, lepnica karpacka, goździk kartuzek skalny czy też tojad wschodniokarpacki.
Fauna Bieszczadów nie jest aż tak zróżnicowana jak roślinność. Nie zmienia to jednak faktu, że jest jej sporo i że wszystkie największe drapieżniki żyją właśnie na tych terenach. Jeśli więc gdzieś chcielibyśmy spotkać „na żywo” niedźwiedzia, właśnie w Bieszczadach będziemy mieli na to szansę. Podobnie spotkać można żubra albo, czego lepiej bezpośrednio jednak nie doświadczać, wilka czy też całą ich watahę.
